برگزاری نشست دانشگاهیان علم و صنعت ایران با مسئولان شهرداری تهران


 

     نشست دانشگاهیان علم و صنعت ایران با مسئولان شهرداری تهران عصر چهارشنبه 25 دی ماه در مجتمع امام خمینی (ره) برگزار شد.
     در ابتدای نشست و پس از تلاوت آیاتی چند از قرآن کریم، دکتر تورج محمدی معاون پژوهش و فناوری دانشگاه ضمن عرض خیرمقدم به حضار، مناسبت های شهادت سرداران شهید سپهبد حاج قاسم سلیمانی و ابومهدی المهندس و همراهان آنها، وقایع کرمان و سقوط هواپیمای مسافربری اکراینی و جان باختن مسافران هواپیما از جمله چند دانش آموخته دانشگاه را تسلیت گفت. وی در ادامه به برخی ازمزیت های دانشگاه علم و صنعت ایران اشاره کرد.
     در ادامه دکتر نوراله کثیری مدیر دفتر همکاری های علمی، صنعتی و فناوری ضمن دعوت از دکتر محمدحسین بوچانی مدیر مرکز مطالعات و برنامه ریزی شهر تهران و مهندس محمد محمددوست شهردار منطقه 4 جهت شرکت در پنل نشست و در ادامه مباحث مطرح شده توسط معاون پژوهش و فناوری دانشگاه به نکات زیر اشاره کرد :

• اصلی ترین وجه تمایز دانشگاه علم و صنعت ایران در مقایسه با دیگر فضاهای دانشگاهی کشور،  تعاملات صنعتی آن است.

• در این دانشگاه به واسطه ظرفیت های خاص کارکردی با شهرداری ها و مدیریت شهری، دفتر توسعه تعاملات دانشگاه با شهرداری ها تاسیس شده است.

• در این دانشگاه یک سبد شامل 21 الگوی کارکرد با صنایع و دستگاه های اجرایی طراحی و در دست بهره برداری است.

• در طی سال 98 بیش از 50 سرویس صنعتی که بخش گسترده ای از آن در حوزه مدیریت شهری است طراحی و قابل عرضه گردیده است
        در انتها نیز ایشان به معرفی الگوی تضمین متقابل به عنوان یکی از مترقی ترین شیوه های کارکرد دانشگاه با صنعت پرداختند.

           سپس دکتر بوچانی مدیر مرکز مطالعات و برنامه ریزی شهر تهران به 4 نکته کلیدی و مانع در ارتباط  با دانشگاه ها و دستگاه های اجرایی پرداخته و عنوان داشت : در ابتداد می بایست به شکاف و فاصله بین دانشگاه ها و دستگاه های اجرایی اشاره کرد. همیشه یک مثال روشن در بین دانشگاهی ها و دستگاه های اجرایی وجود دارد و آن این است که دستگاه های اجرایی اعتراضی ضمنی به نهادهای علمی دارند و عنوان می کنند دانشگاه ها خیلی پرحوصله و با تاخیر کار انجام می دهند و می بایست به کارشان سرعت بیشتری دهند. از طرف دیگر دانشگاهی ها می گویند اقتصاد در مقیاس ملی مبتنی بر نفت نباشد و یا در مقیاس شهری در شهرداری ها فعالیت مبتنی بر فروش تراکم نباشد. خوب این حرف درستی است، اما ساز و کار اجرایی آن چیست؟ اینجاست که به شکاف بین عمل و نظر می رسیم.
     وی در ادامه افزود: همکاران دانشگاهی نیز از آن طرف اعلام می کنند فضای اجرا اساسا حوصله شنیدن بحث های علمی را ندارد، چون اگر قرار است حل یک مسئله و فرایند به صورت علمی انجام شود نیاز به دگرگونی در روش داریم. در هرحال فاصله هنوز پابرجاست و محصول آن فضای سکونتی ناپایدار، متزلزل و ناهنجار در ابعاد اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی است.

     دکتر بوچانی عنوان داشت: در اینجا می خواهم بحث دوم خود را شروع کنم. این نشست اگر بتواند روی این دیدگاه تفاهم کند که هر دو ساختار علمی و اجرایی از این تک روی ها دست کشیده و اگر قرار باشد حس میهن دوستی هر کدام به ظهور برسد می بایست برای حل مسئله شهر به هم نزدیک شوند. در اینجا نیاز به گفتگو و تعامل هست که مفید به فایده خواهد بود. واقعیت این است که ما در مرکز مطالعات قریب سه دهه است که از رساله ها پشتیبانی و در 10 سال اخیر رسما از آنها حمایت می کنیم ولی متاسفانه در چند پایان نامه ای که در مورد پسماند مرور کردم تکرار یک دیدگاه نظری صرفا بدون کاربست اجرایی طرح شده بود. این نشان می دهد که فضای دانشگاهی ما از فضای  اجرا فاصله دارد و اگر قرار است این شکاف حل شود دو، سه موضوع خیلی روشن می باید انجام شود. در همین رابطه ما 2 دی امسال در معیت شهردار تهران برای تفاهم نامه کلان با وزارت علوم در مرحله اول و در مرحله دوم بین مرکز مطالعات و دانشگاه های مختلف خدمت وزیر علوم رسیده بودیم. در آنجا دو، سه مسئله خیلی روشن مطرح شد. یک از آن مسائل این بود که دانشگاه ها مثل خیلی از نواحی کره زمین تبدیل به کلینیک های تخصصی حل مسائل شهری شوند. من یک مثال می زنم که منظورم از کلینیک تخصصی چیست؟
 

 
    وی توضیح داد: ما وقتی از مدیریت پسماند که بحث امروز ماست صحبت می کنیم به نظر می رسد پسماند صرفا یک پدیده مثلا محیط زیستی است و لذا با دو، سه دانشکده تعامل می کنیم. اما برای شخصی مثل من که در ساختار اجرا هستم اتفاقا پسماند 20 درصدش مقوله محیط زیستی است. ما در اجرا بدون موضوع فرهنگی، اجتماعی اساسا هرکاری برای پسماند کنیم با شکست مواجه می شویم. چون اساس ما در چشم انداز طرحی که برای پسماند تهیه می کنیم تفکیک از مبدا است که دقیقا یک مقوله فرهنگی، اجتماعی می باشد. بعد که وارد بخش دیگری از پسماند می شویم موضوع اقتصادی می شود. یعنی شما فکر کنید پسماند تر و خشک یک کار اجتماعی، فرهنگی خیلی موفق بوده و تفکیک از مبدا نیز به خوبی انجام گرفته تازه وارد بخش قرارداد با شرکت هایی می شوید که یکی زباله تر را کمپوز می کند و یا می سوزاند، دیگری خشکش را مثلا بازچرخانی کرده و کالای جدیدی از آن تولید می کند بنابراین یک مقوله اقتصادی است یعنی بایستی نظام سرمایه گذاری برای آن چاره اندیشی کند. زمانی که این کار انجام شد وارد فناوری می شویم. پس اگر قرار است مثلا کارخانه تولید برق تاسیس کنید ناچارید با دانشکده های فنی وارد گفتگو شوید، همین طور در رابطه با شیرابه پسماند مثلا شما باید با متخصصین آب و موضوع های مربوطه با افرادی که در این زمینه کار می کنند تماس بگیرید. بنابراین ملاحظه می کنید که طیف بسیار وسیعی است که تا شما در اجرا نباشید نمی توانید به مقوله پسماند بپردازید.

     دکتر بوچانی افزود: از طرف دیگر وقتی از پسماند صحبت می کنیم همه به ذهنشان پسماند خانگی خطور می کند در حالی که برای فردی که در اجراست مهم تر از پسماند خانگی پسماند پزشکی است که خیلی پیچیده است. علاوه براین ما پسماندهای صنعتی، کشاورزی و خطرناک را داریم. پسماند دیگر پسماندهای عمرانی و ساختمانی است. پسماند بعدی خانگی می شود که خود انواع گسترده ای دارد. یک مثال دیگر بزنم که شاید اصلا به ذهن خطور نکند. اگر کسی بخواهد در رابطه با مدیریت پسماند صحبت کند و به حوزه معماری شهرسازی نپردازد، این مثل شوخی می ماند. چون شما همان طور که برای پراید که 6 میلیون بوده و الآن 50 میلیون شده باید 12 متر پارکینگ طراحی کنید حالا فرقی هم نمی کند که در ولنجک متری 50 میلیونی باشد یا در یافت آباد 4، 5 میلیونی، در طراحی و ساخت و ساز و صدور پروانه می باید سطل های زباله و مدل شوتینگ طراحی کنید.
 

    
سخنران در این مورد نتیجه گرفت: پس بنابراین وقتی می گوییم دانشگاه کلینیک تخصصی یک مسئله شهری شود یعنی همه دانشکده ها برای حل مسئله شهری می توانند کمک کنند. در غیر این صورت شما وقتی آن را به یک گروه واگذار می کنید با آفت بخشی نگری مواجه خواهید شد. به نظر می رسد بدون تعارف و صریح باید گفت: مسائل شهری بایستی در دستور کار جدی دانشگاه ها قرار گیرند و همگی به مسئله شهر هجوم ببریم ، هجومی عقلانی و از سر دلسوزی برای آینده ای شکوفا در غیر این صورت ما در لاک خودمان می مانیم و شهر هر روز و هر روز بحرانی تر می شود.

   مدیر مرکز مطالعات و برنامه ریزی شهر تهران در باره موضوع سوم سخنرانی خود که دانش بنیان کردن مدیریت شهری است، اظهار داشت: تا اینجای کار به دانشگاه ها مربوط می شد اما ما 64 هزار و خرده ای نیروی انسانی در شهرداری تهران داریم که من آن ها را فرصت های توسعه شهری می دانم که اگر بتوانیم این ها را خوب تربیت کرده و با آنها کار کنیم آنها می توانند به شهر عشق ورزیده و حتما دگردیسی در شهر ایجاد کنند. از این 64 هزار نیرو قریب 8 هزار و خرده ای دارای مدرک فوق لیسانس و دکتری هستند. یک لحظه تصور کنید یک استاد دانشگاهی که کاملا نظریه را می داند با فردی که عمل گراست، اگر این دو کنار هم بنشینند واقعا راهی که می رویم به دگرگونی در روش که مدنظر است منجر می شود. خواهش می کنم دانشگاه علم و صنعت روی این موضوع فکر کند. این نکته را من خدمت وزیر علوم عرض کردم به عنوان کسی که سرکلاس ها دانش آموزی کرده، بعد معلم شده، بعد به کار اجرایی پرداخته و دوباره باید به این ساختارها برگردد. پس بنابراین ارتباط دانشگاه و شهر و مسئله شهر چیزی فراتر از این نشست و یا حمایت از پایان نامه هاست. حمایت از پایان نامه ها و ارائه یک طرح دو جانبه زمانی معنا دارد که من بتوانم یک مسئله شهری را با دانشگاه شما علمی و فوق تخصصی حل کنم.

 

  
دکتر بوچانی ادامه داد: نکته چهارمی که کوتاه می خواهم به آن اشاره کنم این است که در این دوره جدید مدیریت شهری یک باور وجود دارد و آن این است که راه حل مسائل شهری در اتاق و در جلسات مدیران مدیریت شهری قابل حل نیست بلکه در این دوره، مدیریت شهری علاقه دارد از بین دستورات علمی و متعدد یکی را انتخاب کرده و انتخاب بین گزینه های خوب تا طیف عالی را بررسی کند. این فرصتی برای دانشگاه و شهر است، لذا از شما اساتید محترم دانشگاه خواهش می کنم شهر را به عنوان یک پلتفرم گسترده اطلاعاتی که داده های مختلف و مسائل مختلفی دارد بررسی کرده و آن را به عنوان یک فرصت نگاه کنید. دانشگاه زمانی کارآمد و اثربخش و علم زمانی ارزشمند است که حل مسئله ای از میهن را نشانه بگیرد در غیر این صورت همه ما فقط حفظ ظاهرمی کنیم واین  موضوع کافی نیست.

     در ادامه برنامه 10 تن از اساتید دانشگاه در ارتباط با موضوعات  مختلف شهری به ارائه سخنرانی پرداختند.
     در انتهای جلسه دکتر کثیری مدیر دفتر همکاری های علمی، صنعتی و فناوری دانشگاه ضمن تشکر از حوصله حضار اظهار داشت: بواسطه تعدد و تنوع موضوعات نمی شود به یک جمع بندی واحد رسید. من فکر می کنم دوستانی که مطالب شان را عرضه کردند هر کدام با افراد مرتبط موضوع خود را در حاشیه جلسه پی گیری کنند. ما یک بسته کامل از موضوعات ارائه شده امروز را خدمت آقای دکتر بوچانی ارسال می کنیم. امیدواریم زمینه بهره برداری از برخی از این موارد که در اینجا مطرح شد فراهم آید و طبیعتا ما نیز به حس تحقق رسالت اجتماعی خود دست پیدا کنیم و قطعا به یکدیگر کمک خواهیم کرد تا در شهری بهتر، هوشمندتر و قابل زیست تر از امروز نائل آییم.
     دکتر بوچانی نیز عنوان داشت: خواهش من این است که این جلسات را با یک مقیاس محدودتر و با یک موضوع مشخص تر مثلا یک بار صرفا در رابطه با پسماند الکترونیک، یک بار در رابطه با پسماند لاستیک ماشین و ... ادامه داده، آن وقت ما گروه های هدف را به شما معرفی می کنیم. مثلا تمام معاونین عمرانی شهرداری و سازمان ها را ما می توانیم به شما وصل کرده و این موضوع را در تفاهم نامه درج می کنیم. نکته دوم این که لازم است در باره موضوع اطلاع رسانی گسترده ای صورت گیرد. شاید دلیل این که بخش هایی از شهرداری حضور پیدا نکردند به همین دلیل باشد. این اولین تجربه ای است که ما با هم داریم و من مطمئن هستم اگر روی کار متمرکز شویم آن وقت شهرداری تهران و بقیه شهرداری های کلان شهرها را، به خاطر حضور دبیرخانه آنها در تهران، ما می توانیم به شما ارتباط دهیم. نکته سوم و پایانی تجربیاتی است که ما در مرکز مطالعات و برنامه ریزی شهر تهران داریم و شاید مهم ترین کاری که ما می توانیم انجام دهیم این باشد که مسائل شهر تهران را طبقه بندی شده در اختیار شما قرار دهیم، خواهش من این است که به سایت مرکز مراجعه و عناوین مسائل را ببینید.  
     شایان ذکر است در این نشست همچنین آقایان دکتر حسین یوسفی معاون علم و فناوری شهرداری تهران، دکتر رضا کرمی محمدی رئیس سازمان مدیریت بحران شهرداری تهران و نیز جمعی از معاونان ، مدیران و روسای مرکز مطالعات و برنامه ریزی شهر تهران، اداره کل محیط زیست و توسعه پایدار شهرداری، شهرداری های مناطق 8،4، 16،10 ،20،19 و21 و برخی از مسئولان و اساتید دانشگاه نیز حضور داشتند.
 

آلبوم تصاویر

 Sapp.ir/iust_iran