دفاعیه دکتری در دانشکده شیمی

دفاعیه دکتری در دانشکده شیمی

خانم سمیرا صالحی  دانشجوی دکتری شیمی، در تاریخ 25ر4ر96  از رساله دکتری خود تحت عنوان" جذب و جداسازی کربن دی اکسید با استفاده از نانوکامپوزیت ها و نانو مواد متخلخل اصلاح شده با گروههای آمینی " با راهنمایی آقای  دکتر منصور انبیاء دفاع خواهدکرد.

  استاد راهنمای اول: آقای  دکتر منصور انبیاء

  استاد راهنمای دوم:-

  هیات داوران: سرکار خانم دکتر آزاده تجردی، جناب آقای دکتر علی غفاری نژاد، جناب آقای دکتر سید جواد احمدی و جناب آقای دکتر پرویز آبرومند آذر

  این جلسه ساعت  9 روز یکشنبه در 25ر4ر96 دانشکده شیمی برگزار خواهد شد.

  چکیده :

براساس اهمیت موضوع زیست محیطی در سرتاسر کره زمین، روش­های تحقیقاتی بسیاری برای جداسازی CO₂ در حال تحقیق و بررسی است. ساخت نانو جاذب موثر و اصلاح آن جهت افزایش میزان جذب CO₂ یکی از روش­های موثر در جداسازی و حذف CO₂ می­باشد. زئولیت­ها، مزومتخلخل­های سیلیکاتی و کربنی، شبکه­های فلز-آلی و مزومتخلخل­های کربنی مشتق شده از شبکه فلز-آلی در این پژوهش بررسی شدند که از مهمترین و پرکاربردترین جاذب­های متخلخل برای جذب گاز CO₂ می­باشند. ساختار نانوکامپوزیت­ها و نانو­مواد متخلخل سنتز شده با استفاده از روش­های شناسایی بررسی و سنتز ترکیبات مورد نظر تایید گردید و همچنین نتایج حاصل از اندازه­گیری ظرفیت­جذب و انتخاب­پذیری گازهای CO₂، N₂ و CH₄ بر روی جاذب­ها بر اساس روش حجم­سنجی در دماهای مختلف بررسی شد. سنتز زئولیت­های LTA و FAU و تهیه کامپوزیت­های آنها از پلیمرهای هادی مورد مطالعه قرارگرفت. LiX/PANI-40 با ظرفیت­جذب mmol g^-1 25ر4 میزان جذب و انتخاب­پذیری مناسب­تری را نسبت به سایر زئولیت­های سنتز شده در این پژوهش نشان می­دهد. مزومتخلخل­های سیلیکاتی SBA-3 سنتز و اصلاح آن با گروه­های آمینی مختلف نشان داد که SBA-3 عامل­دار شده با پنتا_­اتیلن_­هگزا_­آمین (mmol g^-1 50ر2) بیشترین میزان ظرفیت­جذب را دارد. مزومتخلخل­های کربنی CMK-1 و CMK-3 تحت شرایط هیدروترمال سنتز شدند و به منظور بهبود کارایی ظرفیت جذب، اصلاح این جاذب­ها با پلیمر پلی­آنیلین مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد جذب CO₂ درCMK-3/PANI  با ظرفیت­جذب mmol g^-1 60ر5 بیشتر از CMK-1/PANI می­باشد. نانو­کامپوزیت شبکه‌ MOF-199 با وارد کردن نانو­لوله­های­کربنی به دست آمد و از طریق اصلاح کامپوزیت هیبریدی با پی­پیرازین میزان ظرفیت­جذب از mmol g^-1 72ر3 به            mmol g^-1 90ر6  بهبود یافت. نانو­متخلخل کربنی مشتق شده از MOF-199 با پلی­اتیلن­ایمین اصلاح گردید و نتایج، بهبود عملکرد 20PEI@MDC (mmol g^-1 30ر4) را در جذب گاز CO₂ نشان داد.