نشریه بین المللی مهندسی صنایع و مدیریت تولید

---

این مقاله به معرفی یک متدولوژی جهت بهینه سازی نرخ تولید پرداخته و جهت این امر بر رویکرد تعیین بهینه موجودی های بافر تمرکز می کند. موجودی های بافر، موجودی هایی از قطعات نیمه ساخته بین ایستگاه های تولیدی به شمار می روند که ظرفیت آنها در طراحی خطوط تولید از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده و تأثیر بسزایی بر نرخ تولید خط می گذارند. در این متدولوژی با کنار گذاشتن بسیاری از فرضیات ساده کننده، فرض می شود که تمامی زمان های ورود قطعات به سیستم، مدت زمان های خدمت دهی ماشین آلات، زمان بین خرابی ماشین ها، زمان لازم برای تعمیر ماشین ها می تواند غیر قطعی بوده و از توابع توزیع عمومی تبعیت کند (نه فقط تابع توزیع نمایی). جهت تعیین بهینه ظرفیت بافر ها، خط تولید به عنوان یک شبکه صف در نظر گرفته شده و با استفاده از متدولوژی سطح پاسخ، شبیه سازی کامپیوتری، الگوریتم ژنتیک و روش های تصمیم گیری چند هدفه، ظرفیت بهینه بافر ها تعیین می شود.