تا‌کنون در بیشتر مسائل مکانیابی، نقاط محور تنها به عنوان تسهیلاتی جهت انتقال کالا از مبدأ به مقصد در نظر گرفته شده‌اند، در حالی‌که این تسهیلات می‌توانند خدمات بیشتری را به مشتریان ارائه دهند. در مواردی که عملیات خاص و متفاوتی در گره‌های محور(میانی) شبکه لازم است انجام شود، استفاده از شبکههای کلاسیک هزینه‌های بالایی را برای کل شبکه در بر خواهد داشت. در این مواقع، طراحی یک شبکه محور چند بخشی میتواند ضمن کاهش ترافیک جریان، باعث کاهش کل هزینه‌های مرتبط در شبکه نیز شود. از اینرو، در این تحقیق به طراحی شبکه محور چند بخشی ظرفیتدار پرداخته میشود. هدف اصلی از ارائه این مسئله، کاهش هزینهها و ارائه شبکهای کارا و منظم جهت خدمت به نقاط مختلف است. این مسئله با استفاده از حلکننده سیپلکس در نرمافزار گمس حل میشود که مسائل با اندازه بزرگتر نیز با الگوریتم پیشنهادی ژنتیک مورد تحلیل قرار می‌گیرند. در ادامه، اعتبارسنجی مدل با استفاده از چند مثال عددی از دادههای شبکه ترکیه بررسی و عملکرد روش حل نیز ارزیابی میشود. نتایج حاکی از آن است که شبکه پیشنهادی، علاوه بر اینکه از امکان خدمتدهی بیشتری نسبت به شبکه محور کلاسیک و شبکه زنجیره‌ای برخوردار است، هزینهها را به شدت کاهش میدهد.هدف مسئله مکانیابی محور، برقراری جریان در شبکههای مختلف توزیع به بهترین شکل ممکن میباشد. همچنین در دنیای پرشتاب امروزی، انجام کارهای مختلف در دستگاههای مختلف، علاوه بر وقتگیر بودن و هدردادن زمان، هزینهها را به شدت افزایش میدهد. در این میان، یکی از بهترین رویکردهای ممکن برای حل چنین مشکلی، استقرار یک پنجره واحد (Single Window) میباشد که در این مطالعه با عنوان محور چند بخشی نام برده میشود. این شبکه میتواند با استقرار چند محور مجاور در یک واحد، باعث کاهش ترافیک جریان، هزینه های انتقال و احداث در شبکه گردد. همچنین با توجه به محدودیت منابع در دنیای واقعی، بخشهای شبکه بصورت ظرفیتدار فرض شده اند. از اینرو، در این تحقیق به طراحی شبکه محور چند بخشی ظرفیتدار با ملاحظه طراحی شبکه (طراحی بیرونی) و طراحی اجزاء محور (طراحی داخلی) پرداخته میشود. هدف اصلی از ارائه این مسئله، کاهش هزینهها و ارائه شبکهای کارا و منظم جهت خدمت به نقاط مختلف است. این مسئله با استفاده از حلکننده سیپلکس در نرمافزار گمس حل گردیده و الگوریتم پیشنهادی ژنتیک برای حل مسئله در اندازه‌های بزرگتر پیشنهاد شده است. در ادامه، اعتبارسنجی مدل با استفاده از چند مثال عددی از دادههای شبکه ترکیه بررسی و عملکرد روش حل نیز ارزیابی شده است. نتایج حاکی از آن است که شبکه پیشنهادی، علاوه بر اینکه از امکان دسترسی به محورها و خدمتدهی بیشتری نسبت به شبکه کلاسیک برخوردار است، هزینهها را نیز به شدت کاهش میدهد.
