Volume 12, Issue 3 (10-2024)
JRIA 2024, 12(3): 76-97 |
Back to browse issues page
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
omranzadeh B. (2024). Explaining the theory of social and spatial justice in the Islamic city. JRIA. 12(3), 76-97. doi:10.61186/jria.12.3.5
URL: http://jria.iust.ac.ir/article-1-1732-en.html
URL: http://jria.iust.ac.ir/article-1-1732-en.html
Iranian Islamic City Center, Imam Hossein University, Tehran, Iran.
Abstract: (1627 Views)
The Islamic city is one that embodies the principles and values of Islam, providing the conditions necessary for realizing an Islamic lifestyle. This embodiment manifests in various forms across different regions and climates. In this context, the fundamental Islamic principle that should be realized in the social life of Muslims and within the urban environment is the principle of justice.
The primary aim of this research is to develop a scientific theory based on Islamic sources regarding social and spatial justice as one of the pillars of the Islamic city or the ideal city in Islam. This is approached through the production of indigenous and Islamic knowledge in urban management and planning, utilizing grounded theory methodology. Ultimately, this research seeks to contribute, however modestly, to the theoretical foundations of the Islamic-Iranian city, guiding the pursuit of an Islamic-Iranian model of progress.
The findings of this research reveal significant foundations that provide a precise definition of social and spatial justice, elaborating on the dimensions of this concept—including principles, criteria, and consequences—within a conceptual model. This model offers a comprehensive explanation of the current state of injustice and the process of achieving social and spatial justice in society.
For instance, based on the results of this research, the definition of social and spatial justice is the “entitlement” of citizens regarding the distribution of services and resources, achieved by “placing everything in its rightful position” based on principles of “equality,” “public benefit,” and “equal access” to “public rights,” while recognizing “inequality” in “acquired rights” in human settlements.
Based on this definition and the reviewed sources, the principles of social and spatial justice include:
Public benefit in public affairs, Equality in public law, Equal access to public services, Inequality in individual-social acquired rights. The criteria for social and spatial justice are: Membership, Need, Performance, Value of action, Time and place requirements.
Keywords: Islamic city, Social justice, Spatial justice theory, Grounded theory, Data-based theorizing
Type of Study: Research |
Subject:
Strategic and practical principals in Islamic architecture and urbanism
Received: 2023/12/25 | Accepted: 2024/07/28 | Published: 2024/12/28
Received: 2023/12/25 | Accepted: 2024/07/28 | Published: 2024/12/28
References
1. اشتراوس، آ.، و ج. کوربین. 1390. اصول روش تحقیق کیفی نظریه مبنایی (رویه‌ها و روش‌ها). ترجمه‌ی ب. محمدی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
2. اصغری، ع. 1386. اصول تربیت. تهران: انجمن اولیا و مربیان.
3. باقری، خ. 1382. هویت علم دینی. تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
4. بهروان، ح. 1385. آمایش فرهنگی و عدالت شهری در مناطق دوازده‌گانه شهرداری مشهد. مجموعه مقالات کنفرانس برنامه‌ریزی و مدیریت شهری. مشهد: دانشگاه فردوسی مشهد.
5. پورجعفر، م، ع. پورجعفر، و س. صفدری. 1394. انواع شهر اسلامی و اشاراتی به نحوه شاخص‌سازی در راستای شهری آرمانی- اسلامی. پژوهش‌های معماری اسلامی 3 (3): 3-19.
6. جوان، ج.، و ع. عبداللهی. 1387. عدالت فضایی در فضاهای دوگانه شهری (تبیین ژئوپلیتیکی الگوهای نابرابری در حاشیه کلانشهر مشهد). ژئوپلیتیک 4 (2): 157-175.
7. حکیم، ب. س. 1381. شهرهای عربی- اسلامی: اصول شهرسازی و ساختمانی. ترجمه‌ی م. ح. ملک احمدی، و ع. اقوامی مقدم. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
8. خاکپور، ب. 1385. سنجش سطح برخورداری مناطق شهر مشهد از نظر امکانات و خدمات فرهنگی با استفاده از مدل موریس. در مجموعه مقالات کنفرانس برنامه ریزی و مدیریت شهری، ص. 585-602. مشهد: دانشگاه فردوسی مشهد.
9. خاکی، غ. 1378. روش تحقیق با رویکردی به پایان‌نامه‌نویسی. تهران: وزارت فرهنگ و آموزش عالی.
10. داداش‌پور، ه.، و ف. رستمی. 1390. سنجش عدالت فضایی یکپارچه خدمات عمومی شهری بر اساس توزیع جمعیت، قابلیت دسترسی و کارایی در شهر یاسوج. مطالعات و پژوهش‌های شهری و منطقه‌ای (10): 1-22.
11. دانایی‌فرد، ح.، و ن. و مومنی. 1387. تئوری رهبری اثربخش از دیدگاه امام علی(ع) (استراتژی تئوری داده‌بنیاد متنی). مطالعات انقلاب اسلامی4 (14): 75-110.
12. رهنما، م.، و ج. ذبیحی. 1390. تحلیل توزیع تسهیلات عمومی شهری در راستای عدالت فضایی با مدل یکپارچه دسترسی در مشهد. جغرافیا و توسعه 9 (23): 5-26.
13. شکرانی، ر. 1387. مهندسی فرهنگ اسلامی در مولفه ها و ویژگی‌های شهر اسلامی. در مجموعه مقالات نخستین همایش آرمانشهر اسلامی، ص. 237-262. اصفهان: دانشگاه اصفهان.
14. ضرابی، ا.، و م. موسوی. 1389. تحلیل فضایی پراکنش جمعیت و توزیع خدمات در نواحی شهری یزد. تحقیقات جغرافیایی 25 (97): 27-46.
15. مجمع تشخیص مصلحت نظام. 1380. بررسی نظری و روش‌شناسی شاخص‌ها. تهران: دبیرخانه مجمع تشخیص مصلحت نظام، کمیسیون نظارت.
16. عمران‌زاده، ب. 1394. تبیین عدالت فضایی در شهر آرمانی اسلام . تهران: دانشگاه تهران.
17. عمران‌زاده، ب. 1397. مدل استراتژیک عدالت اجتماعی و فضایی در شهر آرمانی اسلام. تحقیقات کاربردی علوم انسانی اسلامی (6): 7-33.
18. عمران‌زاده، ب.، و ک. زیاری. 1394. تبیین شرایط و مقدمات تحقق شهر اسلامی. در مجموعه مقالات اولین همایش ملی معماری ایرانی اسلامی (سیمای دیروز- چشم‌انداز فردا). صص. 1037-1046. شیراز: شهرداری شیراز.
19. عمران‌زاده، ب.، ک. زیاری، ا. پوراحمد، و ح. حاتمی‌نژاد. 1393. بررسی آسیب‌شناسانه ایرادات حاکم بر مطالعات شهر اسلامی. جغرافیا (42): 7-24.
20. عمران‌زاده، ب.، ک. زیاری، ا. پوراحمد، و ح. حاتمی‌نژاد. 1393. بررسی و تحلیل رویکردهای حاکم بر مطالعات شهر اسلامی. مطالعات شهر ایرانی اسلامی: 71-70.
21. عمید، ح. 1371. فرهنگ فارسی عمید. تهران: امیرکبیر.
22. فرامرز قراملکی، ا. 1385. روش‌شناسی مطالعات دینی. مشهد: دانشگاه علوم اسلامی رضوی.
23. فلیک، ا. 1390. درآمدی بر روش تحقیق کیفی. ترجمه‌ی ه. جلیلی. تهران: نی.
24. کامران، ح.، ط. پریزادی، و ح. حسینی امینی. 1389. سطح‌بندی خدمات شهری در مناطق کلانشهر تهران. جغرافیا و برنامه‌ریزی منطقه‌ای 1(1): 147-164.
25. مرصوصی، ن. 1382. تحلیل فضایی عدالت اجتماعی در شهر تهران(مطالعه موردی شهرداری تهران). پایان‌نامه دوره دکتری جغرافیا گرایش برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه تربیت مدرس، تهران.
26. معین، م. 1363. فرهنگ لغت. تهران: امیر کبیر.
27. منصوریان، ی. 1386. گراندد تئوری چیست و چه کاربردی دارد؟. در ویژه‌نامه همایش علم اطلاعات و جامعه اطلاعاتی.
28. نقره‌کار، ع.، ف. مظفر، و س. نقره‌کار. 1389. مدلسازی، روشی مفید برای پژوهش‌های میان‌رشته‌ای. نشریه علمی-پژوهشی انجمن علمی معماری و شهرسازی ایران (1): 129-138.
29. نقره‌کار، ع. 1395. نسبت اسلام با فرایندهای انسانی فرانظریه سلام. پژوهش‌های معماری اسلامی 4 (3): 1-21.
30. نقی‌زاده، م. 1394. آموزه‌های قرآنی و شهر آرمانی اسلام. پژوهش‌های معماری اسلامی 3 (3): 46-64.
31. وارثی، ح.، ص. قائدرحمتی، و ا. باستانی‌فر. 1386. بررسی اثرات توزیع خدمات شهری در عدم تعادل فضایی جمعیت، مطالعه موردی: شهر اصفهان. جغرافیا و توسعه (9): 91-106.
32. Abu-Lughod, J. 1987. The Islamic City-Historic Myth, Islamic Essence, and Contemporary Relevance. International Journal of Middle East Studies (19): 155-176. [DOI:10.1017/S0020743800031822]
33. Amid, H. 1992. Amid's Persian Dictionary. Tehran: Amir Kabir.
34. Asghari, A. 2007. Principles of Education. Tehran: Parents and Teachers Association.
35. Bagheri, Kh. 2003. The Identity of Religious Science. Tehran: Printing and Publishing Organization of the Ministry of Culture and Islamic Guidance.
36. Behrvan, H. 2006. Cultural Study and Urban Justice in Twelve Districts of Mashhad Municipality. In Proceedings of the Urban Planning and Management Conference. Mashhad: Ferdowsi University of Mashhad.
37. Brunschvig, R. 1947. Urbanisme Médiéval et Droit Musulman. Revue des Etudes Islamiques: 127-155.
38. Dadashpour, H., and F. Rostami. 2011. Measurement of Integrated Index of Spatial Justice in the Distribution of Urban Public Services Based on Population Distribution, Accessibility and Efficiency in Yasuj City. Urban and Regional Studies and Researches (10): 1-22.
39. Danai Fard, H., and N. Momeni. 2008. Effective Leadership Theory from the Perspective of Imam Ali (as) (Textual Foundation Data Theory Strategy). Islamic Revolution Studies 4 (14): 75-110.
40. Expediency Council Secretariat. 2011. Theoretical Review and Methodology of Indicators. Tehran: Expediency Council Secretariat.
41. Faramarz gharamelki, A. 2006. Methodology of Religious Studies. Mashhad: Razavi University of Islamic Sciences.
42. Flick, A. 2011. Introduction to Qualitative Research Method. Translated by H. Jalili. Tehran: Ney.
43. Hakim, B. S. 2002. Arabic-Islamic Cities: Building and Planning Principles. Translated by M. H. Malek Ahmadi and A. Oohani Moghadam. Tehran: Ministry of Culture and Islamic Guidance.
44. Javan, J., and A. xAbdollahi. 2008. Spatial Justice in Urban Dual Spaces (Geopolitical Explanation of Patterns of Disequilibrium in Slum Settlements of Mashhad). Geopolitics 4 (2): 131-156
45. Kamran, H., T. Parizadi, and H. Hosseini Amini. 2010. Grading of Urban Services in Kalalanshahr Areas of Tehran. Geography and Regional Planning 1 (1): 147-164.
46. Khaki, G. 1999. Research Method with an Approach to Thesis Writing. Tehran: Ministry of Culture and Higher Education.
47. Khakpour, B. 2006. Measuring the Level of Enjoyment of Mashhad City Areas in Terms of Cultural Facilities and Services Using the Morris Model. In Proceedings of the Urban Planning and Management Conference, pp. 585-602. Mashhad: Ferdowsi University of Mashhad.
48. Lapidus, I. 1967. Muslim Cities in the Later Middle Ages. Cambridge: University of Cambridge.
49. Lapidus, I. 1973. The Evolution of Muslim Urban Society. Comparative Studies in Society and Mstory (15): 21-50. [DOI:10.1017/S0010417500006903]
50. Le Tourneau, R., and L. Paye. 1935. La corporation des tanneurs et l'industrie de la tannerie à Fès,. Hespéris. 21.
51. Mansourian, Y. 2007. What is Grounded Theory And What Is Its Application? Special Issue of Information Science and information Society Conference.
52. Marçais, G. 1937. Tunis et Kairouan. Paris.
53. Marçais, W. 1928. L'Islamisme et la vie urbaine. Comptes rendus de L'Académie des Inscriptions et Belles Lettres: 86-100. [DOI:10.3406/crai.1928.75567]
54. Massignon, L. 1920. Les corps de métiers et la cité islamique. Revue Internationale de Sociologie .
55. Moin, M. 1984. Dictionary. Tehran: Amir Kabir.
56. Morsoosi, N. 2003. Spatial Analysis of Social Justice in Tehran (Case Study of Tehran Municipality). Dissertation of the Doctoral Course in Urban Planning Geography, Tarbiat Modares University, Tehran.
57. Naghizadeh, M. 2015. The Quranic Teaching and the Ideal Islamic City. Journal of Researches in Islamic Architecture 3 (3) :46-64
58. Noghrehkar A. 2016. The Interrelation Between Islam and Human Processes Theory of (Salam). Journal of Researches in Islamic Architecture 4 (3) :4-21
59. Noghrehkar, A., F. Mozafar, and S. Noghrehkar. 2010. Modeling, A Useful Method for Interdisciplinary Research. Scientific-Research Journal of the Scientific Association of Architecture and Urban Planning of Iran (1): 129-138.
60. Omranzadeh, B. 2014. Explanation of Spatial Justice in the Ideal City of Islam. Tehran: University of Tehran.
61. Omranzadeh, B. 2017. Strategic Model of Social and Spatial Justice in the Ideal City of Islam. Islamic Humanities Applied Research (6): 7-33.
62. Omranzadeh, B., and Ziari, K. 2014. Explanation of the Conditions and Prerequisites for the Realization of the Islamic City. In Proceedings of the First National Iranian Islamic Architecture Conference (Yesterday's Vision - Tomorrow's Vision), pp. 1037-1046. Shiraz: Shiraz Municipality.
63. Omranzadeh, B., K. Ziyari, A. Pourahmad, and H. Hataminejad. 2013. Pathological Examination of the Flaws Governing Islamic City Studies. Geography (42): 7-24.
64. Omranzadeh, B., K. Ziyari, A. Pourahmad, and H. Hataminjad. 2013. Reviewing and Analyzing the Approaches Governing Islamic City Studies. Iranian Islamic City Studies: 70-71.
65. Pourjafar, M R, A. Pourjafar, and S. Safdari. 2015. Various Types of Islamic City and Pointing Out to Defining the Major Aspects of Ideal Islamic City. Journal of Researches in Islamic Architecture 3 (3) :1-17
66. Rahnama, M., and J. Zabihi. 2011. Analyzing the Distribution of Urban Public Facilities in the Direction of Spatial Justice with Integrated Access Model in Mashhad. Geography and Development 9 (23): 5-26.
67. Raymond, A. 2008. The Spatial Organization of the City. In s. k. Jayyusi, R. Holod, A. Petruccioli, and A. Raymond, The City in the Islamic World (pp. 47-70). Leiden: Brill. [DOI:10.1163/ej.9789004162402.i-1500.15]
68. Shokrani, R. 2008. Islamic Culture Engineering in the Components and Features of the Islamic City. In Proceedings of the First Islamic Utopia conference, pp. 237-262. Isfahan: University of Isfahan.
69. Strauss, A., and J. Corbin, 2011. Basics of Qualitative Research: Grounded Theory (Procedures and Methods). Translated by B. Mohammadi. Tehran: Institute of Human Sciences and Cultural Studies.
70. Varesi, H., S. Quaid Rahmati, and A. Bastanifar. 2007. Investigating the Effects of Urban Service Distribution on Population Spatial Imbalance, Case Study: Isfahan City. Geography and Development (9): 91-106.
71. Zarrabi, A., and M. Mousavi. 2010. Spatial Analysis of Population Distribution and Distribution of Services in Urban Areas of Yazd. Geographical Research 25 (97): 27-46.
Send email to the article author
| Rights and permissions | |
 |
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License. |
Journal of Researches in Islamic Architecture is licensed under a Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International License.
