دوره 9، شماره 2 - ( 4-1400 )                   جلد 9 شماره 2 صفحات 102-85 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
vasigh B, naseri H. Spatial and symbolic recognition of Chinese mosques. JRIA 2021; 9 (2) :85-102
URL: http://jria.iust.ac.ir/article-1-993-fa.html
وثیق بهزاد، ناصری حسین. بازشناسی فضایی-نشانه ای مساجد چین. پژوهش‌هاي معماري اسلامي. 1400; 9 (2) :85-102

URL: http://jria.iust.ac.ir/article-1-993-fa.html

بازشناسی فضایی-نشانه ای مساجد چین
بهزاد وثیق* ، حسین ناصری
دانشگاه صنعتی جندی شاپور دزفول
چکیده:   (3680 مشاهده)
معماری اسلامی چین در طی سال­های رشد و شکوفایی خود گونه­های بیانی مختلفی را در ساخت مساجد این کشور به وجود آورده است. از این رو نمادپردازی به عنوان یکی از روش­های بیان مفاهیم در معماری، دارای ساختاری است که از طریق آن می­توان به گفت­وگوی بین متنی دو فرهنگ زمینه و مهمان دست یافت. هدف از این تحقیق یافتن زمینه­های مشترک بین نمادپردازی چین و اسلام­مبنا در مساجد چین است. این تحقیق با روش پژوهش در نمونه موردی و تحلیل محتوا و با تکیه بر اسناد کتابخانه­ای انجام شده است. در این پژوهش در ابتدا به بررسی نمادشناسی معماری چین پرداخته و سپس با بررسی نمونه­ها به این موضوع که نماد­های به کار رفته در این مساجد در سیر تاریخی معماری اسلامی چین و با توجه به موقعیت جغرافیایی (جمعیت مسلمانان آن منطقه) و تاریخ ساخت آن­ها، تا چه میزان از نماد­های سایر مساجد جهان اسلام تأثیر پذیرفته، پرداخته است. این تحقیق نشان می­دهد که از بدو ورود مسلمانان به چین، معابد و خانه­ چینی به ­عنوان مساجد مورد استفاده قرار گرفته که برپایه نمادشناسی و کالبد بومی ساخته شد و تنها کشیدگی بنا به سمت قبله تغییر یافت. استفاده از چوب و رنگ سرخ در کالبد داخلی و خارجی این بناها، ماندالا و حیوانات مقدس به عنوان زمینه چینی و بودائی در این مساجد اولیه به وضوح دیده می­شود. از ویژگی­های دوره­ی دوم، افزودن عناصری همچون گنبد و مناره و قوس­های جناغی است. در این بناها همچنا نمادگرایی بودائی به چشم می­خورد. در ادوار بعدی معماری، رنگ­ها، گنبدها، قوس­ها، مناره­ها و تورفتگی ورودی و مصالح کالبد داخلی و خارجی بنا (استفاده از آجر و سنگ و گچ به جای چوب)، مشابه سایر مساجد جهان اسلام دیده می­شود.  تغییر در مفهوم دیوارشمالی و شکل عمومی مساجد نیز نشانه تغییر سنت سازماندهی فضایی کنفسیوسی به اسلامی در ساختمان است. این امر در نواحی از کشور چین که حضور مسلمانان پر رنگ­تر است؛ بیشتر از سایر نواحی دیده می­شود. با این وجود همواره در نقاطی از این کشور مساجد به همان شکل اولیه و سنتی خود پابرجا ماندند و یا اینکه تاثیر­پذیری آن­ها از فرهنگ و نمادهای اسلامی کمرنگ­تر بوده، این موضوع بیشتر در مناطق اقلیت مسلمان­نشین به چشم می­خورد.
واژه‌های کلیدی: مسجد، چین، نمادشناسی، فضا، اسلام
متن کامل [PDF 1957 kb]   (967 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: مطالعات موضوعی در معماری و شهرسازی اسلامی (مانند ايده های فضائی- هندسی، نمادها، آرايه ها، احجام و غیره)
دریافت: 1397/8/7 | پذیرش: 1399/10/3 | انتشار: 1400/4/15
فهرست منابع
1. باقری، سحر، و علیرضا عینی¬فر. ۱۳۹۵. تدقیق و تحدید حوزة شمول و نمود نشانه¬ها در معماری. معماری و شهرسازی آرمانشهر ۹ (۱۷): 1- 10.
2. پیرازولی، مایکل. 1386. معماری چین. ترجمه‌ی مرتضی هادی جابری‌مقدم. تهران: فرهنگستان هنر جمهوری اسلامی ایران.
3. پینگ، لیوجی.1373. معماری اسلامی چین. ترجمه‌ی مریم خرم. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
4. جوادی، شهره. ۱۳۸۶. نقش‌برجسته¬ها و مجسمه¬های هند باستان در هنر بودایی. باغ نظر ۴ (۷): ۵- ۱۸.
5. چندلر، دانیل. ۱۳۸۷. مبانی نشانه‌شناسی. ترجمه¬ی مهدی پارسا. تهران: سوره مهر.
6. حسینی، سید رضا. 1388. هنر و معماری ایران و جهان از کهن‌ترین زمان تا عصر حاضر. تهران: مارلیک.
7. دیزانی، احسان. 1392. ساختار شکل در ابنیه‌ی آیینی اسلام. هنر و تمدن شرق 1 (2): 12- 17.
8. رایس، دیوید تالبوت. 1375. هنر اسلامی. ترجمه‌ی ماه ملک بهار. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
9. زیا اُ ای، لو. 1376. مساجد چین. ترجمه‌ی مجید مددی. هنر ۱ (33): 270- 297.
10. سرگزی، محمدعلی. ۱۳۹۲. نشانه‌شناسي نقوش و تزئينات معماري اسلامي ايران. نقش‌مایه ۵ (۱۶): ۴۵- ۵۲.
11. شنگ، چن دا. 1376. معماری اسلامی چین در مسیر جاده‌های ابریشم. ترجمه‌ی محسن جعفری مذهب. فقه و اصول 1 (33): 96- 105.
12. علی‌جعفری، حسین. ۱۳۹۲. زن، خانواده وازدواج در آیین بودا. تحقیقات مدیریت آموزشی ۴ (۴): ۶۷- ۸۴.
13. فلاحت، محمدصادق، و سمیرا نوحی. ۱۳۹۱. ماهیت نشانه¬ها و نقش آن در ارتقای حس مکان فضای معماری. نشریه هنرهای زیبا-معماری و شهرسازی ۱۷(۱): ۱۷- ۲۶.
14. لنگ، جان تی. ۱۳۸۶. آفرینش نظریه معماری. ترجمه¬ی علیرضا عینی¬فر. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
15. مرادزاده، رضا. 1382. تاریخ چگونگی نفوذ و گسترش اسلام در چین. ویراستار جواد طهوریان. مشهد: بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی.
16. معماریان، غلامحسین. ۱۳۸۹. سیری در مبانی نظری معماری. تهران: سروش دانش.
17. نقره¬کار، عبدالحمید. 1389. مبانی نظری معماری. تهران: دانشگاه پیام نور.
18. نوروزیطلب، علیرضا. ۱۳۸۹. جستاری در شکل‌شناسی اثر هنری و دریافت معنا. باغ نظر ۷ (۱۴): ۶۹- ۸۶.
19. یاری، محمد، و زینب فیض. 1393. هنر ایرانی- اسلامی در معماری دینی کرانه‌های جنوبشرقی چین. در کنگره بین‌المللی فرهنگ و اندیشه دینی، قم: مرکز راهبری مهندسی فرهنگی شورای فرهنگ عمومی استان بوشهر.
20. Alijafari, Hassan. 2013. Woman, Family, Marriage in Buddhism. Educational Administraction Research 4(4): 67-84.
21. Bagheri, Sahar, and Allireza Einifar. 2017. A Classification of Semiotics in Architecture: The Delimitation and Clarification of Manifestation and the Inclusion Domain of Semiotics in Architecture. Armanshahr Architecture & Urban Development 9(17): 1-10.
22. Beer, R. 2003. The Handbook of Tibetan Buddhist Symbols. Serindia Publications, Inc.
23. Chandler, Daniel. 2007. Semiotics. Translated by Mehdi Parsa. Tehran: Surah Mehr.
24. Dillon, M. 2013. China's Muslim Hui Community: Migration, Settlement and Sects. Routledge. [DOI:10.4324/9781315027265]
25. Dilmi, D. 2014. Sino-Arabic Script and Architectural Inscriptions in Xi'an Great Mosque, China. Islamic Architecture 3(1): 39-48. ‏ [DOI:10.18860/jia.v3i1.2539]
26. Dizany, Ehsan. 2013. Shaped Structure in the Religious Building of Islam. Art and Civilization of the Orient 1(2): 12-17.
27. Emami, M. 2004. Sayyid ajall, Umar Shams Al-din and His Role in the Spread of Islam in China. History of Islam 2(5): 71-96.
28. Falahat, Muhammad Sadegh, and Samira Noohi. 2012. The Nature of Signs and Their Role in Enhancement of Sense of Place in Architectural Spaces. Honar-Ha-Ye-Ziba Memari-Va-Shahrsazi 17(1): 17-26.
29. Farrag, E. 2017. Architecture of Mosques and Islamic Centers in Non-Muslim Context. Alexandria Engineering 56(4): 613-620. ‏ [DOI:10.1016/j.aej.2017.08.001]
30. Fuchang, Z. and Shanghai Municipal Committee of Ethnic and Religious Affairs. 2004. Shanghai City Tour Guide. Shanghai: Shanghai Dictionary Press.
31. Geldart, A. 2002. Buddhism. Heinemann Educational.
32. Hajjizadeh, Y., and H. Moftakhari. 2011. Civilizatory Progresses of China and Its Effect on Islamic World. The History of Islamic Culture and Civilization Quarterly Journal of Research 2(3): 67-100.
33. Hosseini, Seyed Reza. 2009. Art and Architecture of Iran and the World: from the Oldest to the Present. Tehran: Marlik.
34. Hoteit, A. 2015. Contemporary Architectural Trends and Their Impact on the Symbolic and Spiritual Function of the Mosque. International Journal of Current Research 7(3): 13547-13558.
35. Javadi, Shohre. 2007. The Relief and Statues of Ancient India-The Golden Age of Buddhist Art. Bagh-E Nazar 4(7): 5-18.
36. JIN, Y., et al. 2017. Islam. Brill.
37. Jing-qui, Zh. 1982. In Mimar 3: Architecture in Development. Edited by Hasan-Uddin Khan. Singapore: Concept Media Ltd.
38. Kalman, B. 2008. China, the Culture. Crabtree.
39. Kamiya, T. 2007. Architecture of Islam. Tokyo: Shoukoku-sha
40. Koga, Y. 2016. Inheritance of Loss: China, Japan, and the Political Economy of Redemption After Empire. University of Chicago Press. [DOI:10.7208/chicago/9780226412276.001.0001]
41. Lang, John T. 2007. Creating Architectural Theory. Translated by Alireza Einifar. Tehran: University of Tehran Press.
42. Lijun, H., and F. N. Dubé. 2015. Rehabilitation and Reconstruction of Islamic Architectural Heritage in China: The Example of the Ningxia Hui Autonomous Region. Ar Raniry: International Journal of Islamic Studies 2(1): 37-46. ‏ [DOI:10.20859/jar.v2i1.28]
43. Loubes, J. P. 1998. Architecture et Urbanisme de Turfan: Une Oasis du Turkestan Chinois. L'Harmattan.
44. Lynn, A. M., et al. 2007) Muslims in China. University of Indianapolis Press.
45. Mansfield, S. and M. Walters. 2007. China- Yunnan Province. Bradt Travel Guides.
46. Memarian, Gholamhossein. 2010. A Survey on the Theoretical Foundations of Architecture. Tehran: Soroush-e Danesh.
47. Moradzadeh, Reza. 2003. How Islam Influences and Extends in China. Mashahd: Islamic Research Foundation of Astan Quds Razavi.
48. Noghrehkar, Abdolhamid. 2010. Theoretical Foundations of Architecture. Tehran: Payam-e Noor University.
49. Noroozitalab, Alireza. 2010. An Inquiry into (Morphology) Iconology of Artwork and Meaning Perception. Bagh-E-Nazar 7(14): 69-86.
50. Ping, L. 1994. Islamic architecture of China. Translated by Maryam Khorram. Tehran: Ministry of Culture and Islamic Guidance.
51. Pirausley, M., S. Stiven, and H. Stirling. 2007. Chinese Architecture. Translated by Morteza Hadi Jaberi Moghadam. Tehran: Arts Academy Publishing House.
52. Rice, David Talbot. 1975. Islamic Art. Thames & Hudson, Limited.
53. _______________. 1996. Islamic Art. Translated by Maryam Malek Bahar. Tehran: Elmi va Farhangi.
54. Rong, G., et al. 2016. Hui Muslims in China. Leuven University Press. [DOI:10.2307/j.ctt1jktrz7]
55. Sargazi, M.A. 2013. Semiotics of Islamic Architecture Motifs and Decorations. Naghshmaye 5(16): 45-52.
56. Saussure, F.DE. 1974. Course in General Linguistics. London: Duckworth.
57. Shen, Hsueh-man. 2017. China Among Equals: The China-Abbasid Ceramics Trade. Book Editor(s): Finbarr Barry Flood, Gülru Necipoğlu, Chapter 24, 20 June 2017
58. Sheng, Chen Da. 1997. Islamic Architecture of China on the Road of Silk. Translated by Mohsen Jaffari Mazhab. Endowed with the Immortal Legacy 1 (33): 96-105.
59. Steinhardt, Nancy S. 2017. Islamic Architecture and Ornament in China. Book Editor(s): Finbarr Barry Flood Gülru Necipoğlu, Chapter 24, 20 June 2017 [DOI:10.1002/9781119069218.ch24]
60. Summerfield, J. 1988. Fodor's89 People's Republic of China. Fodor's Travel Publications.
61. Tamm, E. E. 2011. The Horse that Leaps Through Clouds: A Tale of Espionage, the Silk Road, and the Rise of Modern China. Counterpoint Press.
62. Vaezzadeh Khorasani, M. 2009. The Background of China's Vast Relationship with Iran and Islam. Mishkat 28 (103): 111-119.
63. Yanxin. C. 2011. Chinese Architecture. Cambridge, UK: Cambridge University Press.
64. Yari, Muhammad, and Zeinab Feyz. 2014. Islamic Iranian art in the Religious Architecture of the Southeastern Shores of China. In International Congress of Religious Culture and Religion. Qom: Cultural Engineering Directorate of the General Culture Council of Bushehr Province.
65. Yueli, Z. 1994. Jinri zhongguo zongjiao [Religion in Today's China]. Beijing: Jinri Zhongguo chubansh.
66. ZangJia, G. 2003. Tibetan Religions. China Intercontinental Press.
67. Zhang, G., and C. Min. 2005. Islam in China. China Intercontinental Press.
68. Ziaia, L. 1997. Chinese Mosques. Translated by Majid Madadi. Art 1(33): 270-297.
69. Zongde, Y. 2010. Study on Current Muslim Population in China. Jinan Muslim.
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله پژوهش های معماری اسلامی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Journal of Researches in Islamic Architecture

Designed & Developed by : Yektaweb