کسب عنوان پایان نامه برتر گروه فنی و مهندسی توسط دانشجوی دانشگاه علم وصنعت ایران

  پایان نامه مهندس احسان سلجوقی دانشجوی دوره کارشناسی‌ارشد مهندسی شیمی در سیزدهمین جشنواره پایان‌نامه سال دانشجویی، به عنوان پایان نامه برتر گروه فنی و مهندسی شناخته شد.

  در مراسمی که با حضور دکتر واعظ‌زاده، معاون علمی و فن‌آوری رئیس جمهور در دانشگاه تربیت مدرس برگزار شد؛از پایان‌نامه مهندس احسان سلجوقی، دانشجوی دانشگاه علم وصنعت ایران به عنوان یکی از سه پایان‌نامه برتر گروه فنی ومهندسی در مقطع کارشناسی‌ارشد تقدیر شد.

  گفتنی است مهندس احسان سلجوقی دانشجوی گرایش فرایند های جدا سازی رشته مهندسی شیمی می باشد که اسفند ماه 86 از پایان نامه خود با عنوان: "تهیه آزمایشگاهی غشاء پلیمری سلولز استاتی" دفاع نمود.

  لازم به ذکر است استاد راهنمای این پایان نامه، دکتر تورج محمدی می باشد، که چکیده آن به شرح ذیل می باشد:

  در این پروژه، تکنیک "ترسیب به روش غوطه­وری" برای تهیه غشاهای نامتقارن مسطح از جنس پلیمر سلولز استات مورد استفاده قرار گرفت. ترکیبهای متنوعی از مخلوط پلیمر سلولز استات ( CA ) با جرم مولکولی gr/mol 52000 ، افزودنیهای پلی اتیلن گلیکول ( PEG ) و پلی وینیل پیرولیدون ( PVP ) به ترتیب با جرم مولکولیهای gr/mol 400 و gr/mol 15000 و نیز حلال 1- متیل-2- پیرولیدون ( NMP ) تهیه شده و با هدف شکل گیری غشاء، به درون حمام حاوی آب مقطر فرو برده شدند. تاثیر غلظتهای CA و PEG/PVP و نیز دمای حمام انعقاد ( CBT ) بر روی مورفولوژی، فلاکس آب خالص عبوری، عبوردهی نسبت به پروتئین­های انسولین و آلبومین (خواص غربالی)، خاصیت آبدوستی و نهایتا پایداری حرارتی و شیمیایی غشاهای حاصله مورد بحث و بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصله نشان می­دهند که افزایش دمای حمام انعقاد، ضمن افزایش تخلخل و ضخامت غشاهای حاصله، به کاهش پایداری حرارتی و شیمیایی آنها می­انجامد. افزایش دمای حمام انعقاد در خصوص غشاهایی که در ساخت آنها از افزودنی PEG استفاده شده است، همواره به افزایش فلاکس آب خالص عبوری و در خصوص غشاهایی که در ساخت آنها از افزودنی PVP استفاده شده است در ابتدا (افزایش دما از C º 0 به C º 23) به افزایش و در ادامه (افزایش دما از C º 23 به C º 50 ) به کاهش فلاکس آب خالص عبوری می­انجامد که دلیل این کاهش، تنزل خواص آبدوستی می­باشد. حضور و افزایش غلظت افزودنی PEG در محلول ریخته­گری اولیه ضمن ایجاد غشاهایی با تخلخل و نفوذپذیری بیشتر، پایداری حرارتی و شیمیایی آنها را نیز افزایش می­دهد. حضور و افزایش غلظت افزودنی PVP نیز همواره به افزایش پایداری حرارتی و شیمیایی غشاهای حاصله منجر می­شود اما روند تغییرات تخلخل و فلاکس آب خالص عبوری از میان این غشاها بگونه­ای است که حضور کم افزودنی PVP (در حدود 3 درصد وزنی)، به ایجاد یا بزرگتر شدن حفرات درشت در برش عرضی غشاهای حاصله و نیز افزایش فلاکس آب خالص عبوری از میان آنها می­انجامد، در حالیکه حضور بیشتر افزودنی PVP ، ایجاد غشاهایی با ساختار متراکمتر و فلاکس آب خالص عبوری کمتر را به دنبال دارد.