چکیده این رساله به شرح زیر می‌باشد:

روسازی راه ها  مهمترین سازه‌هایی هستند که  بصورت طبیعی در زیر بارگذاری‌های تناوبی قرار   می‌گیرند. ترک‌های خستگی از مهمترین خرابی های روسازی‌های آسفالتی به حساب می‌آید. مقاومت مخلوط‌های آسفالتی در مقابل خستگی عموما" به صورت توانایی مخلوط‌ها در پاسخ به بارهای تکرار شونده  تعریف می‌شود (تحت شرایط مشخص محیطی و بدون آنکه ترک خوردگی بزرگی در آن رخ دهد یا نمونه گسیخته شود). خرابی ناشی از بارهای تکرار شونده در روسازی های آسفالتی، هم از بارگذاری ترافیک و هم از عوامل محیطی ناشی شده و باعث بروز ترک های خستگی می شوند. بر این اساس مشخصات خستگی آسفالت، پارامتر مهمی در طرح سازه ای یک روسازی به حساب می آید. قیر به عنوان ماده چسباننده مخلوط، می تواند نقش بسزایی در مقاومت کششی و در مقاومت خستگی روسازی داشته باشد. بنابراین می توان انتظار داشت با تغییر در نوع قیر و ثابت نگه داشتن عوامل مختلف، بتوان تاثیر خصوصیات خستگی قیر را در میزان مقاومت خستگی روسازی مخلوط آسفالتی بررسی نمود. در این پایان نامه به بررسی ارتباط بین خستگی روسازی مخلوط آسفالتی و خستگی قیر بر اساس روش RDEC پرداخته می شود و ارتباط بین نتایج آزمایش بارگذاری چهار نقطه‌ای تیر خستگی و آزمایش Time Sweep  ارائه شده، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت است. بررسی‌های انجام شده برای این پایان نامه نشان می دهد نتایج آزمایش Time Sweep با آزمایش تیر خستگی با روش انرژی تلف شده مطابقت دارد و تجزیه و تحلیل داده ها وجود رابطه ریاضی قوی بین نتایج دو آزمایش را نشان می دهد. بنابراین می توان انتظار داشت در مواردی که تنها قیر مورد استفاده در مخلوط تغییر می کند، با صرف هزینه و وقت کمتر عمر خستگی مخلوط آسفالتی با مصالح مشابه و شرایط محیطی یکسان، را پیش بینی کرد.
واژه‌های کلیدی: مخلوط آسفالتی، قیر، خستگی، آزمایش Time Sweep، آزمایش بارگذاری  چهارنقطه‌ای تیر خستگی

رایانامه جهت ارتباط با دانشجوی فوق: mohamadreza_seif [AT] iust.ac.ir