جایگاه جهانی دانشگاه‌های کشور

یک گروه تحقیقاتی متشکل از دو نفر از اعضای هیات علمی و دو نفر از دانشجویان دکتری دانشکده به تازگی تحقیقی پیرامون جایگاه جهانی دانشگاه‌های کشور به سفارش سازمان ملی بهره‌وری انجام داده اند.
  در ادامه خلاصه‌ای از نتایج آن ارائه شده است
•    مهمترین دلایل اهمیت رتبه‌بندی دانشگاه‌ها: «پیشتازی در عرصه تولیدات علمی جهانی به عنوان یکی از لوازم اقتدار ایران»، «قرار گرفتن ایران در جایگاه الهام‌بخشی و مرجعیت علمی در منطقه و جهان اسلام»؛ «قدرت گرفتن دیپلماسی علمی کشور»؛ در کنار یک هشدار: «مراقبت از خطر مقلدشدن و فاصله گرفتن از ظرفیت‌های اختصاصی که سازه محوریِ الگوی الهام بخشی ایران است». 
•    میانگین رتبه دانشگاه‌های ایرانی در رتبه‌بندی کیواِس با بهبود همراه بوده است (از ۶۳۹ در سال ۲۰۱۸ به ۵۶۵ در سال ۲۰۲۵) در حالی که میانگین رتبه دانشگاه‌های کشور در دو نظام تایمز و شانگهای روند نزولی داشته است (روند نزولی در تایمز تحت تاثیر افزایش تعداد دانشگاه‌های ایرانی است). 
•    شاخصهای مقالات و استنادات برای دانشگاه‌های کشور همواره با عملکرد بالا و امتیازآور بوده است و در مقابل شاخصهای شهرت و اعتبار (که بر اساس  نظرسنجی بین‌المللی‌ صورت می‌پذیرد) و همچنین شاخصهای نسبت دانشجویان و اعضای هیات علمی بین‌المللی در حد مطلوب نیست. 
•    دو عامل مهم «کاهش مراودات بین المللی دانشگاه‌ها و اساتید با مجامع علمی جهان» و «کاهش انگیزه اساتید و دانشجویان برای پرداختن به امور علمی با توجه به مشکلات اقتصادی و تحولات اجتماعی» در سالهای اخیر به عنوان بازدارنده بهبود جایگاه دانشگاه‌ها و یک عامل «نهضت توسعه فناوری و نوآوری و زیست بوم دانش بنیان در کشور» به عنوان عامل پیشران شایان توجه است.
•    پیشنهاد می‌شود برای ارتقای رتبه دانشگاه‌ها، ارتباطات بین‌الملل برای حضور دانشگاهیان در کنفرانس‌های بین‌المللی و فرصت مطالعاتی اساتید و دانشجویان و حضور در شبکه‌های تعاملات بین‌المللی توسعه یابد و ضمن  حفظ نقطه قوت فعلی در انتشار مقالات بین‌المللی، همزمان کیفی سازی مقالات و همچنین شبکه‌سازی با محققین بین المللی و فعالین صنعتی برای ایجاد تصویر مناسب و شهرت برای دانشگاه مورد توجه قرار گیرد.